Menu

Archiwum: styczeń 2014

2
stycznia
2014
01.42

Statystyka 2013

Liczba odsłon: 1180;
Przyporządkowane kategorie: statystyka (8)

Na północ

Wi nøt trei a høliday in Sweden this yër? — Szwecja 2013
6
stycznia
2014
16.13

Malmö

Malmö zamieszkuje 280 tysięcy osób, co czyni to miasto trzecim co do wielkości w Szwecji. Prawa miejskie otrzymało w 1353 roku. Niegdyś jeździły tutaj tramwaje, jednak podobnie jak w większości szwedzkich miast zlikwidowano je.

Temat dworca został już przeze mnie dokładnie opisany. Teraz pora zająć się samym miastem, które również jest ciekawe.

Stare miasto

#Fot. 295
Rynek główny (Stortorget — dosłownie: duży plac). Ratusz (Rådhus).
#Fot. 296
Pomnik Karola X Gustawa.
#Fot. 297
Lilla torg
Liczba odsłon: 1879;
Przyporządkowane kategorie: Malmö (5), Solaris (8), Szwecja (21)

Na północ

Wi nøt trei a høliday in Sweden this yër? — Szwecja 2013
14
stycznia
2014
21.54

Do Göteborga na pokładzie X2000

Malmö i Göteborg dzieli 306 kilometrów. Podróż szybkim pociągiem Kolei Szwedzkich trwa trochę więcej niż dwie i pół godziny (w moim przypadku było to 2:43, bez żadnych opóźnień). Dystans dokładnie taki sam jak między Warszawą Wschodnią a Poznaniem Głównym, a EC Berlin-Warszawa-Express obecnie na tym odcinku ma również taki sam czas przejazdu — 2:43. Różnica taka, że SJ 2000 zatrzymuje się na siedmiu stacjach pośrednich, a nasz BWE na czterech (z czego dwie jeszcze w Warszawie).

Kwestia nazw: X2, X2000 czy SJ 2000?

Czytając o szybkich pociągach w Szwecji można natknąć się na różne nazwy i czasem ciężko wywnioskować czego one konkretnie dotyczą. Udało mi się chyba ustalić, co jest czym.

Na bilecie (miejscówce) jest napisane: Snabbtåg, czyli po prostu szybki pociąg. W wyszukiwarce połączeń SJ poza tym określeniem pojawia się SJ 2000 lub SJ 3000. Natomiast HAFAS zwraca skrót kategorii (ten stojący przy numerze pociągu) jako X2, kategorię jako X2000, a jako nazwę (przynajmniej ten nasz — rozklad-pkp.pl): SJ 2000. Szaleństwo!

Z pozyskanych przeze mnie informacji wynika, że kategorią szybkich pociągów jest Snabbtåg, poza biletami, np. tabelaryczny rozkład jazdy tak to określa. Jednak ze względu, że te połączenia obsługiwane są dwoma typami taboru (i tylko dwoma) SJ rozróżniają je w swoich rozkładach oznaczając jedne SJ 2000, a drugie SJ 3000. Zaś oznaczenia serii tych pojazdów to odpowiednio: X2 i X55.

Zostało już tylko jedno oznaczenie do odszyfrowania — X2000. Jak się okazuje, pod taką nazwą uruchomiono połączenia obsługiwane zespołami X2. W pewnym momencie zmienioną ją na SJ 2000. Swoją drogą, uważam, że X2000 to świetna nazwa dla połączenia kolejowego, czy tam kategorii. Brzmi na coś bardzo zaawansowanego technologicznie, szybkiego i w ogóle. I dlatego wydaje mi się, że to lepsza nazwa niż Pendolino, ICE, TGV czy AVE. Bo tu nie dość że mamy X, to jeszcze 2000! :P

#Fot. 316
X2 jako pociąg do Sztokholmu przez Göteborg podstawiony na tor 10 stacji Malmö C.

X2

W Szwecji, podobnie jak w Polsce, zaczęto jeździć planowo z prędkością 160 km/h dopiero w połowie lat 80. XX wieku. Szwedzi jednak już wcześniej chcieli jeździć szybciej. Budowa nowych linii przystosowanych do dużych prędkości nie wchodziła w grę, więc poszukiwano innych rozwiązań. Podpatrując próby z pociągami z wychylnym pudłem we Włoszech (Pendolino) i w Wielkiej Brytanii (ATP-P), podjęto decyzję o wprowadzeniu analogicznego rozwiązania u siebie. W 1986 zamówiono pierwsze egzemplarze, powierzając ich wykonanie konsorcjum firm Kalmar Verkstad i ASEA. W latach 1989–1998 dostarczono w sumie 44 składy.

Każdy zespół składa się z głowicy napędowej, wagonów środkowych — zazwyczaj pięciu i wagonu sterowniczego. Każdy wagon oparty jest na dwóch wózkach. W system wychylnego pudła wyposażone są wagony środkowe i sterownicze. W głowicach napędowych zrezygnowano z jego montowania. Jako, że wychył pudła służy głównie podniesieniu komfortu pasażerów (to samo niezrównoważone przyspieszenie boczne przy wyższej prędkości), a w głowicy przebywa tylko maszynista uznano, że zamontowanie tego systemu byłoby niepotrzebnym komplikowaniem konstrukcji (wózki napędne byłyby dużo bardziej skomplikowane).

Szwedzka skrajnia jest szersza od tej UIC-owskiej, więc mimo wychylnego pudła udało się uzyskać szerokość 3 080 mm (wagony UIC-Z mają 2 824 mm, a ED250 — bodajże 2 880 mm).

Poszycie zostało wykonane ze stali nierdzewnej, której X2 zawdzięczają swój wygląd (obecnie tylko czoło, drzwi i pas okienny są malowane, na szaro).

Dane techniczne zestawu 7-wagonowego: (źródła: Wikipedia, układ miejsc)

Oznaczenie seriiX2
ProducentKalmar Verkstad, ASEA (później Adtranz)
Lata budowy1989–1998
Zasilanie15 kV, 16 2/3 Hz
Liczba i moc silników4x815 kW = 3 260 kW
Długość całkowita164 175 mm
Masa360 t
Prędkość maksymalna210 km/h (eksploatacyjna: 200 km/h)
Liczba miejsc siedzącychklasa 2.: 215
bistro: 18
klasa 1.: 96
ogółem: 329
Liczba zbudowanych zespołów44
#Fot. 318
Odskokowo-przesuwne drzwi wejściowe. Zwraca uwagę dobrze oznakowany zakres numeracji miejsc, które są wygodnie osiągalne z tego wejścia.
19
stycznia
2014
22.24

Punktualność 2013

Liczba odsłon: 1247;
Przyporządkowane kategorie: statystyka (8)

Na północ

Wi nøt trei a høliday in Sweden this yër? — Szwecja 2013
25
stycznia
2014
16.23

Göteborg C, X11 i X61

Nowe miasto, nowy dworzec. Pierwszy kontakt z Göteborgiem miałem na głównym dworcu kolejowym. Podobnie jak w przypadku Malmö również i teraz zacznę od opisu dworca. Przy okazji poruszę kolejny temat taborowy — tym razem będą to ezt serii X11 i X61 obsługujące pociągi regionalnego przewoźnika Västtrafik.

Göteborg C

Podobnie jak do Malmö, do Göteborga kolej żelazna dotarła w 1856, kiedy uruchomiono odcinek Göteborg — Jonsered, jako pierwszy fragment Magistrali Zachodniej (Västra stambanan). Decyzję o budowie tej linii, która miała połączyć Göteborg ze Sztokholmem, podjęto najwcześniej, a budową kierował szwedzki inżynier Nils Ericson (był odpowiedzialny za cały projekt budowy pierwszych kolei państwowych w Szwecji). Całą, 455-kilometrową trasę ukończono dopiero w listopadzie 1862 roku. Podróż trwała 14 godzin (obecnie najszybsze Snåbbtågi potrzebują 3 godzin i 11 minut).

Budynek dworca zaprojektowany przez głównego architekta kolei, Adolfa Wilhelma Edelsvärda otworzono w 1858 roku. (Edelsvärd był odpowiedzialny za zaprojektowanie prawie 300 dworców, chociaż tylko te większe otrzymały indywidualny wygląd. Mniejsze były budowane wg projektów z opracowanego katalogu.) Dworzec w Göteborgu kilkakrotnie rozbudowywano, obecny kształt pochodzi z 1923 roku. Mam na myśli dworzec kolejowy, ponieważ niedawno powstały tutaj inne obiekty, które są dobrze zintegrowane z Göteborgs centralstation. Od 1996 roku funkcjonuje Nils Ericson Terminalen, który pełni funkcję głównego dworca autobusowego, a w 2003 otworzono kompleks Centralhuset, który mieści hotel, biura i lokale usługowe.

#Fot. 336
Göteborg C

Na północ

Wi nøt trei a høliday in Sweden this yër? — Szwecja 2013
30
stycznia
2014
21.04

Göteborg

Dziś krótko i zdjęciowo. Kilka widoczków z miasta na północy, po którym jeżdżą niebieskie tramwaje… W najbliższym czasie przyjrzymy się owym tramwajom — w końcu to największy system tego typu w Szwecji: długość linii wynosi 190 km, dla porównania w Sztokholmie mamy 32,8 km, a w Norrköping — 19,4 km. Tymczasem:

#Fot. 340
Göteborgs Operan
#Fot. 341
Barken Viking
Liczba odsłon: 1596;
Przyporządkowane kategorie: Göteborg (6), Szwecja (21)