Na północ
Wi nøt trei a høliday in Sweden this yër? — Szwecja 20132016
Gällivare — Narwik
Powrót bo bardzo długiej przerwie. Będę próbował dokończyć szwedzką opowieść. Dziś podróż pociągiem z Gällivare do Narwiku.
Malmbanan
Pokonany przeze mnie odcinek stanowi część linii Malmbanan (szw. malm — ruda), o której kilka słów napisałem w poprzednim wpisie. Zgodnie ze swoją nazwą, linia ta została wybudowana do wywozu rudy żelaza. Pierwszy odcinek, z Gällivare do Luleå, zbudowano w latach 1882–87. Pierwszy pociąg z rudą żelaza opuścił Gällivare 12 marca 1888 roku. W 1899 linię przedłużono do Kiruny, a w listopadzie 1902 do Narwiku. Oficjalne otwarcie miało miejsce dopiero 14 lipca 1903, ponieważ król Oskar II nie chciał jechać na daleką północ w środku ciemnej zimy.
Największe nachylenia dochodzą do 10‰ w górę w kierunku zachodnim i 15‰ w kieurnku wschodnim. Jest to pierwsza zelektryfikowana linia kolejowa w Szwecji — przeprowadzono ją w latach 1915–23. W zeszłym roku obchodzono stulecie elektryfikacji kolei w Szwecji, na których gościnnie pojawił się szwajcarski krokodyl
.
Arctic Circle Train
Para pociągów 10093 i 10094 kursuje w relacji Stockholm C — Narvik — Stockholm C. Na pokonanie prawie 1500 kilometrów potrzeba ponad 20 godzin. Jak to w Szwecji, większość wagonów stanowią sypialne i kuszetki. W Boden skład jest rozrządzany i część jedzie do Luleå, a pozostałe wagony wzmocnione kilkoma z Luleå udaje się w kierunku Kiruny i Narwiku.
Tego dnia potrzebowałem się dostać z Gällivare do Narwiku. Kursują tutaj pociągi regionalne spółki Norrtåg, niemniej dojeżdżają one tylko do Kiruny. Dalej kursują dwie pary pociągów dalekobieżnych SJ, z czego jedną są właśnie Arctic Circle Train
.
Ze stacji w Gällivare pociąg wyruszył o godzinie 8.39 i po przejechaniu 269 kilometrów miał zameldować się w Narwiku o 13.24. Czas jazdy wynoszący 4 godziny i 45 minut daje prędkość handlową równą 57 km/h. Podróż mimo tego nie dłuży się — widoki są naprawdę przepiękne.
Na bilecie widniał zapis: Bistro till Boden. Servering kl 007-24
. Czyli wagon barowy został odczepiony zanim wsiadłem do pociągu. Jednak jak się okazało, mój wagon był wielofunkcyjny. Mniej więcej w połowie był standardowym wagonem bezprzedziałowym drugiej klasy. Dalej znajdował się minibistro, przedział kierownika pociągu, przedział dla podróżnych ze zwierzętami oraz pomieszczenie na przesyłki konduktorskie (usługa nie jest już chyba prowadzona przez SJ).
Minibistro prowadziło sprzedaż napojów, kanapek i przekąsek. Obsługę stanowił kierownik pociągu, który otwierał je po odprawieniu pociągu ze stacji i sprawdzeniu biletów. W tym czasie przed zamkniętym okienkiem ustawiały się długie kolejki spragnionych kawy Szwedów i turystów innych narodowości. Obsługa szła sprawnie i po otworzeniu baru kolejki się szybko rozładowywały.
Przyporządkowane kategorie: Gällivare (4), IORE (3), Narwik (3), Norwegia (2), Rc6 (7), Statens Järnvägar (10), Szwecja (21)