Na północ
Wi nøt trei a høliday in Sweden this yër? — Szwecja 20132017
SJ Nattåg 10093 Narvik — Stockholm C
Pora wracać na południe. Do Sztokholmu zawiózł mnie nocny pociąg Kolei Szwedzkich, któremu na pokonanie 1470-kilometrowej trasy planowo potrzeba 20 godzin i 40 minut.
Wagon sypialny WL6
Wagony WL6, obok starszych WL1, są podstawowym typem wagonów sypialnych w Szwecji. W latach 1993–94 zakłady Kockums wyprodukowały 23 sztuki dla SJ. Wagony mają długość 26 400 mm — co jest wymiarem zgodnym ze standardem UIC-Z, ale ze względu na większą szwedzką skrajnię są szersze: 3 080 mm.
WL6 wyposażono w trzynaście przedziałów sypialnych, w każdym po trzy łóżka i umywalka. Na obu końcach wagonu znajdują się przedziały ustępowe, a na jednym dodatkowo także prysznicowy. Wagony przystosowano do kursowania z prędkością 160 km/h i zainstalowano klimatyzację. W związku z tym okna w przedziałach posiadają tylko uchylne lufciki. Na szczęście po stronie korytarza pozostawiono dwa wąskie okna otwierane klasycznie, co pozwala bez przeszkód podziwiać szwedzkie krajobrazy.
Wagon ma długość 26 400 mm, po odjęciu miejsca zajmowanego przez przedsionki i przedziały sanitarne pozostaje około 20 metrów. Na tej długości zaplanowano trzynaście przedziałów, co wymusiło ich mały rozmiar. Starsze wagony WL1 były krótsze (24 500 mm), ale miały o trzy przedziały mniej, więc były one przestronniejsze. Jednak większość współcześnie budowanych wagonów sypialnych ma właśnie po trzynaście przedziałów, więc można powiedzieć, że to obecnie standard.
W drogę
Punktualnie o 12.40 ruszyliśmy ze stacji w Narwiku z lokomotywą Rc6-1386 na czele. Skład był dokładnie tym samym, którym jechałem poprzedniego dnia z Gällivare, co jak wspominałem w poprzednim wpisie wynika z obiegu i rozkładu jazdy.
Pociąg liczył dziesięć wagonów, w kolejności za lokomotywą: wagon sypialny WL4 z numerem 9, WL1 (10), WL6 (11, 12), kuszetki BC4 (13–15), wagon drugiej klasy B2 (16) oraz BFS9 (60) i BF7 (61). Wagony o numerach 60 i 61 to grupa wagonowa do Luleå, reszta natomiast to część główna, która zmierzała do Sztokholmu.
WL4 to wagon sypialny de luxe
, z jedenastoma przedziałami dwuosobowymi, każdy wyposażony w umywalkę, WC i prysznic; w sumie 22 miejsca. WL1 — standardowy wagon sypialny, 30 miejsc. WL6 — 39 miejsc. Kuszetki typu BC4, z dziewięcioma przedziałami po sześć leżanek — 54 miejsca. B2, bezprzedziałowy wagon drugiej klasy — 70 miejsc. BFS9 i BF7 — wagony drugiej klasy z przedziałem dla kierownika pociągu i przewozu przesyłek konduktorskich (BFS9 także z minibistro), odpowiednio 34 i 46 miejsc. Daje nam to w sumie podaż miejsc:
- do Sztokholmu: 130 sypialnych, 162 do leżenia i 70 siedzących drugiej klasy;
- do Luleå: 80 siedzących drugiej klasy.
Pogoda była raczej słoneczna, choć nad jeziorem Torneträsk na kilkanaście minut zrobiło się ciemno i zaczął padać intensywny deszcz, którego ściana widoczna jest na zdjęciu poniżej.
W Kirunie piętnastominutowy postój na zmianę czoła.
Obowiązkowy punkt każdej wyprawy
Aby jednak nie tak pięknie, w Gällivare czekała nas przesiadka na autobus. Z informacji przekazanych przez kierownika pociągu wynikało, że pomiędzy Gällivare a Boden wykoleił się pociąg towarowy i linia jest nieprzejezdna. W Gällivare podstawiono kilka autokarów i taksówek, przesadzono wszystkich pasażerów i w dalszą drogę pojechaliśmy drogą numer 356.
Biorąc pod uwagę, że zamknięcie miało charakter losowy i że poprzedniego dnia trasa była jeszcze przejezdna, należy się kolejom SJ duże uznanie ze zorganizowanie komunikacji zastępczej, ponieważ w Boden (około 200 kilometrów dalej) czekał na nas już skład zastępczy, który złożony był z odpowiednich wagonów — sypialnych, kuszetek i z miejscami do siedzenia. Domyślam się, że być może poranny pociąg nie dojechał również do Narwiku i wykorzystano skład jadący poprzedniej nocy ze Sztokholmu. Niemniej, cała operacja została przeprowadzona wzorowo.
Autobusy dojechały do Boden około 21.00, a pociąg wyruszył w dalszą drogę o 21.15, 56 minut po planowym odjeździe.
Informationinformacja o przewie w ruchu i numery telefonów, gdzie można uzyskać szczegóły.
Bio- och bistrovagn S12
W grupie wagonów z Luleå, które dołączane są z Boden, znajdowały się — po jednej sztuce — wagony sypialne typów WL4 i WL6, kuszetka BC4 oraz wagon kinowo-restrauracyjny typu S12.
W latach 90. przebudowano na ten typ sześć wagonów. W centralnej części wagonu znajduje się kuchnia i bar. Na jednym końcu znajduje się część konsumpcyjna z sześcioma czteroosobowymi stolikami, a po drugiej stronie wagonu urządzona jest sala kinowa z osiemnastoma miejscami.
Wieczorem wagon restauracyjny był oblężony, natomiast rano było dość spokojnie i udało mi się nabyć zestaw śniadaniowy w postaci kawy, soku pomarańczowego i kanapki.
Do Sztokholmu dotarliśmy o 9.55, 35 minut po planie. Biorąc pod uwagę, że z Boden ruszyliśmy z prawie godzinnym opóźnieniem, nie było tak źle.
Przyporządkowane kategorie: Gällivare (4), Kiruna (1), Narwik (3), Rc6 (7), Statens Järnvägar (10), Sztokholm (8), WL6 (1)